Burime pranë strukturave hetimore, sipas raportimeve në media, bëjnë me dije se janë ngritur dyshime serioze ndaj biznesmenit Bashkim Ulaj, përfitues i kontratave publike me vlera marramendëse, i cili dyshohet se luan një rol kyç në një skemë financiare të dyshuar që përfshin rreth 6 milionë euro, shuma që lidhet me zëvendëskryeministren Belinda Balluku.
Sipas këtyre burimeve, Ulaj dyshohet se ka kontaktuar një fond investimi në Zvicër, me pretendimin për të “investuar” shumën në fjalë — para që dyshohet se burojnë nga kontratat publike të përfituara prej tij. Transferimi i fondeve mendohet se është realizuar përmes një rrjeti kompanish ndërmjetëse, duke ngritur pikëpyetje të forta mbi origjinën reale dhe destinacionin përfundimtar të parave.
Një nga projektet që ka intensifikuar dyshimet është aksi rrugor Thumanë–Kashar, një kontratë koncesionare 35-vjeçare që parashikon përfitime rreth 1.3 miliardë euro për operatorin privat.
Hetuesit po verifikojnë nëse përdorimi i fondit të investimit në Zvicër përbën pjesë të një mekanizmi të dyshuar për pastrim parash. Sipas burimeve në media, fondet mund të jenë kanalizuar përmes kompanive guackë, kontratave konsulence fiktive dhe faturimeve të fabrikuara, të cilat shërbejnë si perde për lëvizjen e kapitaleve jashtë Shqipërisë.
Fokusi i hetimit shtrihet edhe mbi procedurat e tenderimit, ku dyshohet se Bashkim Ulaj ka përfituar për shkak të lidhjeve të privilegjuara me institucione shtetërore dhe zyrtarë të lartë, përfshirë edhe Ballukun. Çdo komunikim, dokument dhe transaksion financiar po analizohet për të zbuluar nëse ekziston një zinxhir i drejtpërdrejtë mes kontratave publike dhe lëvizjeve ndërkombëtare të parave.
Deri në këtë fazë, nuk ka asnjë reagim apo sqarim zyrtar për publikun. Kjo heshtje, sipas burimeve, nuk shërben për të qetësuar opinionin publik, por përkundrazi, thellon dyshimet mbi ndërthurjen e interesave mes biznesit dhe politikës në nivelet më të larta të pushtetit.
Nëse këto dyshime konfirmohen, hetimi mund të zbulojë një skemë të strukturuar, ku kontratat publike dhe instrumentet financiare ndërkombëtare përdoren për përfitime personale dhe për fshehjen e origjinës së fondeve, duke ekspozuar një kapitull të errët të marrëdhënies mes politikës dhe biznesit.
