Një studim i ri nga Pew Research Center tregon një ndryshim të madh kulturor në shoqërinë moderne, duke zbuluar se një në katër të rritur pritet të mbetet beqar gjatë gjithë jetës. Sipas projeksioneve, rreth 25% e të rinjve të sotëm mund të mos martohen kurrë deri në moshën 50-vjeçare, një shifër që përfaqëson një rritje të ndjeshme krahasuar me brezat e kaluar.
Ekspertët thonë se ky fenomen lidhet me një sërë faktorësh ekonomikë, kulturorë dhe socialë. Rritja e kostove të jetesës, fokusi më i madh te karriera dhe arsimimi, si dhe pavarësia në rritje e të rinjve kanë bërë që martesa të mos konsiderohet më një domosdoshmëri apo një hap i detyrueshëm në jetë. Për shumë persona, liria personale dhe zhvillimi individual po marrin përparësi ndaj lidhjeve afatgjata dhe angazhimeve familjare.
Studimi thekson se jo të gjithë e shohin beqarinë si diçka negative. Shumë individë që zgjedhin të mos martohen raportojnë nivele më të larta të vetë-përmbushjes dhe më shumë hapësirë për të ndjekur objektivat e tyre personale. Ata theksojnë se jeta jashtë martesës u jep mundësinë të investojnë më shumë tek vetja, të kenë kontroll më të madh mbi vendimmarrjen dhe të përjetojnë një ndjenjë më të fortë autonomie.
Megjithatë, rritja e numrit të të rriturve që mbeten beqarë sjell edhe pyetje të rëndësishme për të ardhmen e strukturës familjare dhe të shoqërisë si e tërë. Sociologët paralajmërojnë se ky ndryshim mund të ndikojë në format tradicionale të familjes, në politikat sociale dhe madje edhe në ekonominë e tregut të punës e të banesave, pasi më shumë individë zgjedhin të jetojnë vetëm ose pa partner.
Po ashtu, kritikët argumentojnë se familja tradicionale, e bazuar në martesë, mbetet baza më e fortë për rritjen e fëmijëve dhe për ruajtjen e stabilitetit të shoqërisë në plan afatgjatë.
Ndërsa trendi vazhdon të rritet, shoqëritë në mbarë botën po përballen me një realitet të ri: martesa nuk është më rruga dominuese e jetës së të rriturve. Studimi i Pew Research Center nënvizon se lumturia dhe suksesi personal nuk lidhen më domosdoshmërisht me statusin martesor, por me aftësinë e individit për të gjetur balancë, liri dhe vetë-plotësim sipas mënyrës së tij.
