Më 28 nëntor 1443, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, pas largimit nga osmanët në betejën e Nishit, u kthye në trojet e tij dhe çliroi Krujën, duke ngritur flamurin kuq e zi të Kastriotëve. Në krye të 300 kalorësve, ai u bë sundimtar i Krujës dhe ringjalli Principatën e Kastriotëve.
Fjalimi i tij i famshëm, sipas Marin Barletit, frymëzoi popullin: “lirinë mund ta kishit fituar me trimërinë tuaj edhe me një çlirimtar tjetër, se Arbërisë nuk i mungojnë burrat. Lirinë nuk jua solla unë po e gjeta këtu në mes tuaj. Armët nuk jua ngjesha unë, por ju gjeta të armatosur, lirinë e kishit kudo, në kraharor, në ballë, në shpatë dhe në ushtat”. Ky moment shënoi fillimin e një kryengritjeje të përgjithshme për çlirimin e Shqipërisë së Mesme dhe të Veriut nga pushtimi osman.
Fitorja e Skënderbeut në Krujë nxiti edhe princat e tjerë shqiptarë të ngriheshin kundër sundimit osman. Më 2 mars 1444, ai i thirri në Lezhë për të krijuar Lidhjen e Lezhës, një bashkim historik i princave shqiptarë për të organizuar mbrojtjen kombëtare. Nën udhëheqjen e Skënderbeut, ushtria e Lidhjes arriti mbi 20 fitore në fushë-betejë dhe përballoi tre rrethime të Krujës, duke treguar kurajon dhe vendosmërinë që do të frymëzojë brezat e ardhshëm.
Sot, më 28 nëntor 2025, kur Shqipëria kujton “Nëntorin e Parë të Lirisë”, kujtimi i Skënderbeut dhe i flamurit të ngritur në Krujë është një thirrje për krenari dhe unitet kombëtar. Sakrificat e tij dhe të bashkëluftëtarëve të tij na rikujtojnë se liria kërkon guxim, vendosmëri dhe dashuri për atdheun. Në këtë ditë të shenjtë, flamuri kuqezi valon si simbol i vazhdimësisë së historisë shqiptare dhe i shpirtit të pathyeshëm të kombit.
