Në fshatin Budull, varrezat janë mbuluar nga shkurret dhe ferrat, duke i bërë të papërdorshme dhe të rrezikshme për banorët që duan të nderojnë të afërmit e tyre.
Në zemër të fshatit Budull, në qarkun Durrës, një problem i ndjeshëm dhe i harruar po rëndon mbi komunitetin: varrezat janë lënë në mëshirë të natyrës. Shkurret, ferrat dhe bimësia e egër kanë mbuluar çdo hyrje, duke e bërë të pamundur kalimin e qytetarëve që dëshirojnë të vizitojnë të dashurit e ndjerë.
Banorët shprehen të shqetësuar. Ata nuk ndihen të sigurt të futen në varreza, pasi çdo hap mes barit të dendur e të paprërë përbën rrezik për shëndetin dhe sigurinë e tyre. Disa prej tyre thonë se për shkak të kësaj gjendjeje, nuk arrijnë më të gjejnë as vendin ku prehen të afërmit e tyre.
Në kushte të tilla, ritualet fetare apo përkujtimore po zbehen, duke prekur jo vetëm kujtesën kolektive, por edhe ndjenjat personale të komunitetit. Askush nuk ka ndërhyrë deri tani për pastrimin apo mirëmbajtjen e vendit. Fshati ndodhet në një harresë të dyfishtë, nga autoritetet dhe nga institucionet përkatëse.
Banorët apelojnë për ndihmë dhe ndërhyrje urgjente. Ata kërkojnë që Bashkia ose strukturat përgjegjëse të marrin masa konkrete për pastrimin e varrezave dhe krijimin e një rruge të qartë për të lehtësuar vizitat.
“Varrezat në fshatin Budull janë mbuluar nga shkurret, askush nuk vë dorë. Kemi frikë të shkojmë te të afërmit.Vetëm ju mund të dëgjoheni këtu,” rrëfejnë banorët.
Heshtja që vjen nga institucionet po bëhet më e rëndë se vetë shkurret që po mbulojnë të kaluarën.
Varrezat nuk janë vetëm toka e fundit për të ndjerët, por edhe një pjesë e shpirtit të gjallëve. Lënia pas dore e tyre është një shenjë e mungesës së respektit dhe kujdesit për historinë dhe ndjenjën njerëzore.
