Në Japoni, një traditë e rrënjosur prej dekadash është ajo që burrat, pas pagës mujore, ia dorëzojnë të gjithë shumën bashkëshorteve të tyre. Kjo praktikë e njohur si “okozukai” nënkupton që gruaja menaxhon të gjitha financat e familjes, përfshirë pagesat për ushqimin, faturat dhe kursimet, ndërsa burri merr një shumë të caktuar çdo muaj për shpenzime personale. Ky sistem është parë si një shprehje e besimit dhe përgjegjësisë brenda martesës.
Hulumtimet tregojnë se më shumë se gjysma e familjeve japoneze ende e ndjekin këtë model të menaxhimit financiar të udhëhequr nga gratë. Megjithatë, kjo përqindje po bie gradualisht, sidomos pas vitit 2005, kur filluan të shfaqen forma më të lira dhe të balancuara të ndarjes së financave mes partnerëve. Ndryshimet sociale dhe ekonomike kanë luajtur një rol të rëndësishëm në këtë transformim.
Tani po vërehet një rritje e praktikave të reja, si ndarja e pjesshme e të ardhurave (partial pooling) apo menaxhimi i pavarur i parave nga secili bashkëshort. Këto modele u ofrojnë çifteve më shumë autonomi dhe fleksibilitet në raport me mënyrën se si e organizojnë jetën e përditshme financiare. Ato gjithashtu pasqyrojnë rolet në ndryshim të grave dhe burrave në familje dhe në vendin e punës.
Kjo zhvendosje drejt formave më moderne të menaxhimit të parave lidhet ngushtë edhe me zhvillimet në strukturën e martesës dhe stilin e jetesës. Rritja e grave që punojnë me kohë të plotë, rënia e modeleve tradicionale të burrit si mbajtës i vetëm i familjes dhe ndikimi i kulturave të jashtme kanë shtyrë shumë çifte japoneze të rishikojnë mënyrën se si bashkëpunojnë ekonomikisht. Kështu, Japonia është një shembull interesant i tranzicionit mes traditës dhe modernitetit në jetën bashkëshortore.
