Paris Saint-Germain shkroi historinë më 31 maj 2025, duke fituar për herë të parë Ligën e Kampionëve të UEFA-s me një triumf spektakolar 5-0 ndaj Inter Milan në finalen e zhvilluar në Allianz Arena, Mynih. Ky sukses shënon trofeun e parë evropian për klubin francez, duke e bërë atë klubin e dytë francez që ngre trofeun e madh pas Marseille në 1993, dhe vulos një sezon të jashtëzakonshëm ku PSG fitoi edhe tripletën (Ligue 1, Kupa e Francës dhe Liga e Kampionëve).
Ndeshja nisi me një ritëm të lartë, ku PSG vendosi kontrollin e saj që në minutat e para. Achraf Hakimi, ish-lojtar i Interit, hapi serinë e golave në minutën e 12-të, duke shfrytëzuar një pasim të saktë nga Désiré Doué për të shënuar kundër ish-ekipit të tij. Tetë minuta më vonë, vetë Doué dyfishoi epërsinë me një goditje të devijuar, që la portierin e Interit, Yann Sommer, pa mundësi reagimi. PSG dominoi posedimin me 62% dhe regjistroi 5 goditje në portë kundrejt asnjë të Interit, duke treguar një superioritet të qartë taktik dhe teknik.
Në fraksionin e dytë, PSG vazhdoi të sundonte fushën. Désiré Doué shënoi golin e dytë personal në minutën e 64-të, duke çimentuar performancën e tij të jashtëzakonshme si një nga yjet e rinj të finales. Më pas, talenti i ri Senny Mayulu, i futur si zëvendësues, shënoi golin e katërt, duke shfrytëzuar një pasim nga Bradley Barcola. Khvicha Kvaratskhelia vulosi rezultatin me golin e pestë në minutat e fundit, duke u bërë gjeorgjiani i parë që shënon në një finale të Ligës së Kampionëve, pas një asisti të shkëlqyer nga Ousmane Dembélé.
PSG kontrolloi ndeshjen me një posedim mesatar prej 60-65%, regjistroi 18 goditje (8 në portë) kundrejt 4 goditjeve të Interit (1 në portë). Ousmane Dembélé, megjithëse nuk shënoi, dha dy asiste dhe krijoi 35 mundësi gjatë gjithë sezonit, më shumë se çdo lojtar tjetër francez që nga viti 2003. Interi, pavarësisht një paraqitjeje heroike në gjysmëfinale kundër Barcelonës, nuk arriti të krijonte rrezik, me portierin Gianluigi Donnarumma që mbajti portën të paprekur falë pritjeve të tij të sigurta.
Trajneri Luis Enrique u lavdërua për qasjen e tij të guximshme, duke shfrytëzuar një formacion 4-3-3 me sulmues të shpejtë si Kvaratskhelia, Doué dhe Barcola, të mbështetur nga një mesfushë e drejtuar nga Vitinha dhe João Neves. Interi, i udhëhequr nga Simone Inzaghi, u përpoq të mbështetej te përvoja e lojtarëve si Lautaro Martinez dhe Marcus Thuram, por mungesa e shpejtësisë në mbrojtje dhe dobësia në mesfushë lejuan PSG-në të shfrytëzonte hapësirat.
Ky triumf shënon një pikë kthese për PSG-në, e cila kishte humbur finalen e saj të vetme të mëparshme në 2020 kundër Bayern Munich. Pa Kylian Mbappé, i cili u largua në 2024, PSG tregoi se ka ndërtuar një ekip të ri dhe dinamik, i aftë për të dominuar Evropën. Luis Enrique, që fitoi tripletën me Barcelonën në 2015, tani hyn në historinë e pak trajnerëve që e kanë arritur këtë sukses me dy klube të ndryshme.
