Pasditen e djeshme, studentët e universitetit La Sapienza, Romë, janë mbledhur në heshtje para Fakultetit të Statistikave, ku 22-vjeçarja shqiptare Ilaria Sula studionte, për të nderuar kujtimin e saj. Ata janë bashkuar me njerëz të tjerë që, gjithashtu në heshtje, prisnin jashtë. Shumë prej tyre sollën lule për të nderuar simbolikisht 22-vjeçaren, e cila humbi jetën tragjikisht nga duart e ish-i dashurit të saj, Mark Samson.
Një foto e madhe e Ilaria Sula ishte postuar në fasadën e fakultetit, ndërsa një shënim me një mesazh të dhimbshëm ishte lënë pranë një buqete me lule:
"Nëse nuk kthehem nesër, digjni gjithçka. Nëse nesër është radha ime, dua të jem i fundit". Ky ishte një fragment i poezisë së Cristina Torre Cáceres, e cila u bë virale pas vrasjes së gruas Giulia Cecchettin.
Lucia, një nga vajzat që solli lule, ka treguar se kishte ndjerë që diçka do të ndodhte:
"E dija që do të përfundonte kështu. Ka gjithmonë shpresë, por thellë brenda vetes e dija tashmë," ka thënë ajo. Për të, e rëndësishme është që të punohet për edukimin seksual që nga një moshë e vogël:
"Është e papranueshme që nuk është aty. Nuk bëhet fjalë vetëm për vrasje, por për pornografi hakmarrëse, për marrëdhënie toksike që kam pasur edhe unë, për frikën për të lënë shtëpinë me pantallona të shkurtra."
Në shesh janë shfaqur dy pankarta të mëdha me shkrimet:
"Duam të jetojmë". "E vërteta dhe drejtësia për Ilarinë. Një botë tjetër është e mundur, le të organizohemi!".
Në orën 18:30, rektorja Antonella Polimeni u shfaq para të paktën 500 njerëzve dhe foli për "një heshtje të zhurmshme" dhe për "mendimin për Ilarinë që mbart Sapienza me të gjithë komunitetin e saj", duke theksuar rëndësinë e mbështetjes që miqtë e saj të klasës kishin ofruar gjatë kërkimeve për të. Ajo theksoi se ishte një tjetër femicid dhe se, përveç ligjeve dhe represioneve, është thelbësore të fillohet nga shumë stereotipa të kulturës patriarkale që ekzistojnë në shoqëri.
Një kolege nga universiteti ndau një kujtim të dhimbshëm për Ilarian, duke thënë:
"Ilaria ishte një vajzë shumë e vetmuar dhe e zellshme. Të mendosh që një vajzë që shihje çdo ditë iku, dhe të mendosh që një djalë në moshën tonë e vrau dhe ia fshehu trupin, është e papranueshme për mua dhe e bën gjithçka më të rëndë."
