Në një tjetër rast të dyshimtë të menaxhimit të fondeve publike, Fondi Shqiptar i Zhvillimit, nën drejtimin e Dritan Agollit, ka shpallur fitues të një tenderi madhor firmën FUSHA SHPK, të njohur për lidhjet e saj të forta me pushtetin. Tenderi, i cili ka për qëllim ndërhyrje në zona sportive dhe ndërtimin e lodrave për fëmijë në kuadër të projektit “Dua të luaj” – Faza II, ka ngjallur polemika të mëdha për mënyrën se si është shpallur fituesi.
Sipas të dhënave zyrtare, tenderi ka pasur një fond limit prej 590,887,400 lekësh të reja pa TVSH, që përkthehet në rreth 7 milionë euro me TVSH. Pavarësisht këtij fondi të madh, procedura përzgjedhëse ka prodhuar një fitues me një ofertë prej 530,987,260 lekësh të reja pa TVSH, që përbën pothuajse 90% të fondit limit. Në vetvete, kjo shifër është e mjaftueshme për të ngritur dyshime, pasi zakonisht tenderat që arrijnë një afrim kaq të ngushtë me fondin limit lënë vend për dyshime mbi paracaktimin e fituesit.
Por skandali nuk përfundon këtu. Në garën për këtë tender morën pjesë gjithsej katër kompani. Tre prej tyre ofruan vlera më të ulëta se kompania FUSHA SHPK, por të gjitha u skualifikuan, duke i hapur rrugën shpalljes fituese të ofertës më të lartë. Ky fakt është një tjetër element që ngjall dyshime mbi drejtësinë dhe transparencën e procesit, pasi një nga parimet kryesore të konkurrencës në tendera publikë është shpallja fitues e ofertës më të favorshme ekonomikisht. Në këtë rast, duket se ky parim është injoruar plotësisht.
Fituesi i shpallur, FUSHA SHPK, është një emër i njohur në projektet e mëdha publike, shpesh i lidhur me përfitime të majme nga fondet shtetërore. Prania e kësaj kompanie si fituese, edhe pse me ofertën më të lartë, forcon dyshimet për një skemë paracaktimi dhe favorizimi. Këto dyshime shtohen nga fakti që drejtori i Fondit Shqiptar të Zhvillimit, Dritan Agolli, është akuzuar vazhdimisht për përfshirje në tendera abuzivë dhe manipulime të ngjashme.
Pavarësisht denoncimeve të shumta, Dritan Agolli vijon të veprojë i paprekur nga drejtësia, duke treguar një imunitet të çuditshëm ndaj ndjekjeve penale nga SPAK. Në vend që të hetohet dhe të ndalohet për keqmenaxhimin dhe dyshimet për korrupsion, Agolli duket se po vazhdon pa pengesa të kanalizojë fondet publike në duart e oligarkëve si Shkëlqim Fusha.
Rasti aktual nuk është thjesht një çështje administrative; ai është një pasqyrë e gjendjes së drejtësisë dhe luftës kundër korrupsionit në Shqipëri. Heshtja e SPAK përballë akteve të tilla vetëm sa thellon mosbesimin e qytetarëve ndaj institucioneve shtetërore. Për më tepër, shpallja e një kompanie që ka ofruar çmimin më të lartë si fituese, kur të tjerët kishin paraqitur oferta më të ulëta, është një shembull i hapur i një sistemi të manipulimit, ku interesi publik vihet nën hijen e përfitimeve private.
A do të reagojë më në fund SPAK për të ndalur këtë spirale korrupsioni, apo rasti do të mbetet edhe një herë i heshtur? Fati i këtij tenderi dhe hetimi i tij do të jenë një provë e fortë për integritetin e institucioneve të drejtësisë dhe përkushtimin e tyre për të ndaluar abuzimin me paratë e shqiptarëve.
