Ngjarjet e fundit në Shkodër dhe krimet e përsëritura në Shqipëri nxjerrin në pah problemin e thellë të mungesës së sigurisë dhe vlerësimit të jetës njerëzore në vend. Krime të tilla nuk janë thjesht ngjarje të izoluara, por simptomë e një situate të brishtë ku jeta duket se ka humbur rëndësinë e saj të natyrshme përballë konflikteve për motive të dobëta, hakmarrjeve apo interesave kriminale.
Në Shqipëri, mungesa e një sistemi efektiv drejtësie dhe përgjigja e ngadaltë e institucioneve për parandalimin e krimeve, i shtojnë pasigurinë qytetarëve. Kjo ndjesi e përhershme e pasigurisë ka krijuar një kulturë ku vlerësimi për jetën është zbehur dhe ku shumë njerëz ndihen të pambrojtur. Krimet e përgjakshme ndodhin në zona të populluara dhe shpesh përfshijnë edhe të pafajshëm, gjë që vetëm sa e thellon mungesën e besimit te forcat e rendit.
Në mungesë të ndëshkimeve të rrepta dhe hetimeve të thelluara, ndodh që autorët e krimeve ose mbeten të lirë, ose marrin dënime të lehta. Ky cikël i mosndëshkimit bën që konflikte të vogla, të cilat do të duhej të zgjidheshin paqësisht, përshkallëzohen në vepra ekstreme, dhe kështu, vlera e jetës njerëzore vihet vazhdimisht në pikëpyetje.
Viktimat janë shpesh pjesëtarë të komunitetit, që familjarët dhe të afërmit e tyre ndihen të detyruar të përfshihen në zinxhirin e hakmarrjes për të rikthyer "drejtësinë" në mungesë të drejtësisë institucionale. Pa një angazhim të fortë për zgjidhjen e kësaj situate, mungesa e sigurisë dhe rënia e vlerës së jetës vetëm sa do të vazhdojnë të mbeten plagë të hapura në shoqërinë shqiptare.
