Kastriot Myftaraj
Kur Kryeministri i referohet Kanunit se nuk i pëlqen ligji, secili ka të drejtë ta bëjë këtë gjë kur ballafaqohet me ligjin dhe personin e veshur me autoritet ligjor, sipas nenit përkatës kanunor
Kryeministri Edi Rama, me rastin e sjelljes së afganëve në Shqipëri iu referua shprehimisht Kanunit të Lek Dukagjinit dhe këtë e bëri sepse ka një problem me ligjet. Ardhja e afganëve në Shqipëri është në kundërshtim me traktatin e NATO-s, me marrëveshjet e nënshkruara nga Shqipëria në kuadrin e këtij traktati dhe me ligjet përkatëse të miratuar nga Kuvendi i Shqipërisë dhe të prejardhur nga traktati dhe konventat e NATO-s. Një shpjegim i hollësishëm për këtë do të shkonte gjatë dhe e kam bërë në raste të tjera. Por këtu do të mjaftohem të them që nëse sjellja e afganëve do të kishte bazë ligjore qeveria nuk do të mungonte ta bënte të njohur hollësisht.
Meqënëse Kryeministrit në këtë rast nuk i pëlqente ligji, ai iu referua Kanunit. Kryeministri iu referua nenit kanunor për mikpritjen e udhëtarëve të panjohur, pra ai e shpalli shtetin shqiptar si një katund diku në mal në shekullin XIV. Edhe sipas Kanunit miku në mëngjes duhet të vazhdojë rrugën e tij. Nëse Kryeministri i referohet Kanunit se kështu i vjen për mbarë kur shkel ligjet në fuqi, këtë gjë kanë të drejtë ta bëjnë edhe shtetasit e tjerë, kur nuk iu pëlqen zgjidhja që kanë dhënë ligjet në fuqi. Pra këta mund t’ i referohen nenit kanunor që iu vjen për mbarë.
Ka punë me ty si shtetas shqiptar polici i shtetit, prokurori i shtetit, gjykatësi i shtetit, zyrtari i tatimeve, inspektori i ndërtimeve pa leje, oficeri i SHISH etj dhe ai të tregon ligjin, ti i tregon Kanunin, domethënë I thua të ikë tutje se do të ballafaqohet si individ me ty, jo si person me autoritet ligjzbatues. Dhe nëse ai të thotë se ai nuk e njeh Kanunin por njeh ligjin e shtetit, shtetasi i Republikës së Shqipërisë sipas shembullit të kryeministrit ka të drejtë që t’ i kthejë përgjigje se ai njeh Kanunin meqënëse atë e njeh dhe e zbaton Kryeministri.
Sipas Kanunit, polici i shtetit, prokurori i shtetit, gjykatësi i shtetit, zyrtari i tatimeve, inspektori I ndërtimeve pa leje, oficeri i SHISH nuk është autoritet legjitim, por një individ që për disa arsye të panjohura për mendësinë e Kanunit, e quan veten autoritet dhe mendon se ka të drejtë të ushtrojë dhunë ndaj atyre që nuk I binden. Kanuni të jep të drejtën që këtë individ ta dhunosh me të gjitha mjetet e dhunës që ke mundësi të përdorësh. Madje sipas Kanunit për një sjellje të tillë burri merr lavdi dhe i këndohen këngë trimërie. Një e tillë është shumë domethënëse. Kënga e Osman Dakës që flet për një ngjarje që ka ndodhur në kohën e pushtimit Osman.
Osman Daka ishte një djalë, me profesion bari që kishte zbritur nga katundi të shiste dele në tregun e qytetit. Atje i del nëpunësi i tregut, i quajtur Haxhi, i cili i kërkon taksën por djali nuk ia jep duke i thënë se nuk e njihte nëpunësin si autoritet. Kur vijnë xhandarët e çaushët (policët) djali iu thotë atyre të largohen ndryshe do të krisë arma. Dhe kështu ndodhi. Çaushi kryepolici, në mënyrë domethënëse pranon epërsinë e Kanunit duke thënë se mirë ia bëri Osman Daka kur ai vetë nuk ishte i zoti të ballafaqohej individualisht me të. Ja kënga që shpreh gjithë filozofinë kanunore të mosnjohjes së shtetit, cilido qoftë ai:
“Osma Daka pika o e djalit,
po qet pushkë mjedis pazarit,
ban tutje po i thotë o xhandarit,
i thotë o xhandarit, i thotë zaptisë,
unë s’ jam or bir i zoti i shpisë,
jam ma i vogli çoban dhish,
nuk ia laj mor paret Haxhisë.
Nuk e njoh kush është Haxhia,
Kthehu kah unë, të kallzon alltia,
O kjo alltia po ndizet flakë,
shtatë çaushë m’ u kanë përgjakë.
O ky çaushi o kah mejtepi,
shkon tuj folë qeni vetë o me vedi,
kah mejtepi o kah xhamia,
të m’ qëllojshin o manzer e alltia,
ndijke mbreti e shtatë krajlia.
Pse s’ i mora mbasi i pata,
o mirë ma bani o sot Osman Daka!”
Kjo ngjarje ka ndodhur në kohën e pushtimit turk kur shqiptarët nuk kishin shtetin e tyre dhe ligjet e tij qenë të huaja dhe shtypëse për ta. Prandaj ata njihnin dhe zbatonin Kanunin. Në të vërtetë Kanuni ishte një mbetje e ligjeve të principatave shqiptare të kohës para pushtimit turk, ashtu si këto ligje u ruajtën dhe u shndërruan në kujtesën e brezave të pashkolluar. Lek Dukagjini me emrin e të cilit lidhet Kanuni nuk do ta kishte njohur autorësinë e tij nëse do të kishte mësuar për të. Atë që nuk do ta kishte bërë princi mesjetar e bën kryeministri i shtetit shqiptar në shekullin XXI. Dhe kur Kryeministri i referohet Kanunit të Lek Dukagjinit, atje ku ka detyrim t’ i referohet ligjit, shtetasit kanë të drejtë të sillen si Osman Daka me nëpunësit e shtetit.
