Biznesmeni italian Davide Pecorelli i cili për më shumë se 8 muaj ishte zhdukur duke i bërë të gjithë të mendojnë se kishte vdekur, kishte jetuar në Vlorë.Përveçse biznesmen, Pecorelli dikur ka qenë edhe arbitër dhe kjo e ka ndihmuar të afrohej edhe më tepër me vlonjatët që dinë italisht dhe e njohin shumë mirë futbollin. Pecorelli ishte prezantuar te vlonjatët si një shkrimtar që do shkruante për thesarin e Monte Kristos, por që kishte njohuri shumë të mira edhe për futbollin shqiptar dhe kështu kishte nisur të miqësohej me disa prej legjendave të futbollit vlonjat duke pirë raki e duke ngrënë dreka e darka çdo ditë në breg të detit.
“Jam shkrimtar italian, po bëj një studim për Kontin e Monte Kristos. Por më pëlqen futbolli dhe kam dëgjuar shumë për ju, për Sokol Kushtën. Jeni të mëdhenj shumë. Do të shkruaj një ditë për ju…”, iu tha Pecorelil miqve në Vlorë pasi kishte ndryshuar emrin në Kristiano dhe kishte lyer flokët që të mos njihej nga asnjë. Duke folur për "Panorama Sport", legjenda e futbollit shqiptar Vasil Ruci tha se as vetë ata nuk e kishin kuptuar se nga doli Pecoreli me historinë e tij si shkrimtar.
“Çudi e madhe, thotë Vasil Ruci për “Panorama Sport”, na u ngjit nga hiçi. Nuk e morëm vesh se nga doli, thjesht rrinte me ne, hante me ne, luante futboll me ne dhe bënte plazh me ne. I çuditshëm për besë…”, thotë legjenda e Flamurtarit.
PYETJA: Vasil a e njihnit Davide Pekorelin?
VASIL RUCI: Po ku di unë o të keqen, ai ishte një njeri i çuditshëm. Çfarë të them unë tani?! Kjo botë është e çuditshme, nuk dimë kush hyn dhe kush del dhe kush na afrohet…
PYETJA: Sa kohë kishte në Vlorë ai?
VASIL RUCI: Po kishte afro 8 muaj në mos gaboj. Nuk ia kam numëruar ditët, por na u ngjit shumë. Shkonim të luanim futboll, ai nga pas. Madje edhe kur hanim ndonjë gjë së bashku, nuk na shqitej. Po nuk ndiheshim sepse ishte edhe gazmor si tip.
PYETJA: I paguanit ju drekat apo ai?
VASIL RUCI: Jo, mo ç’paguante ai. Unë nuk jam ulur me të shpesh mo jo, por ndonjë miku ynë rrinte më shpesh. Jo, mo ku paguante ai. Madje më thanë që të jepte ndonjë drekë me qepë e domate dhe pastaj të “rruante” se donte 50 dreka të tjera mbrapsht. Po ne e kuptuam që ishte i tillë…(qesh me zë të lartë).