Tërmeti u shkatërroi shtëpinë/ Drama e familjes Lika; të sëmurë, pa përkrahje dhe të braktisur nga të gjithë

Sikur të mos u mjaftonte varfëria dhe sëmundjet, familja Lika në fshatin Lavdar të Korçës ka mbetur pa shtëpi prej 6 muajsh.

Banesa e çiftit të të moshuarve, që s'kanë krah pune dhe përkrahje, u dëmtua që në tërmetin e 1 qershorit.

Ndonëse qeveria premtoi se çdo banesë e dëmtuar nga tërmeti në Korçë do të riparohej, askush nuk vuri dorë në shtëpinë e familjes Lika.

Ishte tërmeti i 26 nëntorit ai që i dha goditjen finale shtëpisë së tyre, e cila u bë e pabanueshme.

Kryeplaku i fshatit e strehoi çiftin e të moshuarve dhe djalin e tyre të sëmurë në një banesë tjetër në fshat, pronarët e të cilës jetojnë jashtë shtetit.

Por kjo familje, e cila jeton vetëm me të ardhurat e pensionit dhe pa asnjë përkrahje për sëmundjet dhe pamundësitë e tyre për të lëvizur dhe madje për të parë, e ka mjaft të vështirë të jetojë edhe aty.

Aq e rëndë është situata në këtë familje, saqë ata mezi arrijnë të përshkruajnë gjendjen e tyre.

Kryefamiljari Pëllumb Lika, i cili gjendet në shtrat shprehet për "A2":

Unë nuk shoh. Më kanë thënë se kanë rënë muret e shtëpisë, nuk mund të banohet fare. Unë jam i verbër, nuk eci dot. Nuk më kanë dhënë as shoqërues asgjë, as nuk dimë si të flasim me ato të Bashkisë."

Edhe pse jeta i përballi padrejtësisht me këto vuajtje, familjarët detyrohen të durojnë edhe sorollatjet që i bëjnë nëpër zyra për të siguruar najë përkrahje.

Xhenani, bashkëshortja e Pëllumbit tregon se ka 8 muaj që i ka bërë dokumentet për KEMP, por deri më tani s'kanë marrë asnjë përgjigje.

Ajo thotë:

Ka 8 muaj që kemi bërë dokumentet, asgjë për KEMP-in."

Kryeplaku i fshatit e pranon që familja Lika ështëlënë në harresë, ndërsa thekson se atyre nuk u sollën as batanije dhe kuverta kur ra tërmeti.

Ai tha:

Kam tentuar të flas me kryetarin por ndoshta ai i harron këto gjera, se për vete është mirë. Nuk erdhën as kuvertat dhe batanijet, ku ra tërmeti."

E braktisur nga të gjithë, zonja Xhenan pranon fatin e saj të trishtë.

E moshuara shtoi:

Si të ndihem unë, si mos më keq. Pa shtëpi, pas gjithë asaj pune. Ç’të bëjmë, na zuri, do ta heqim."